بررسی ارتباط متانول ادرار و مواجهه با متیل متاکریلات در تکنسین های دندانپزشکی

چکیده مقدمه: بخار متیل متاکریلات مصرفی در پروتز های دندانی باعث مسمومیت در اندام های مختلف بدن به ویژه کبد در کاردان های فنی کارگاه دندانسازی می شود. گزارش های متعددی از بروز واکنش های حساسیت زا در افراد در تماس با متیل متاکریلات (mma) شده است که نشان دهنده لزوم تعیین راه های محافظت برای کاهش تماس مستقیم با این ماده و تضمین سلامت این افراد است. هدف: تعیین میزان متانول ادراردرتکنسین های لابراتواردندانسازی درتماس بامتیل متاکریلات و مقایسه باگروه شاهد یعنی افرادی که با این ماده تماس نداشته اند. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر 30 تکنسین لابراتوار دندانسازی در شهرهای لاهیجان و رشت، پیش از شروع و پس از پایان کار لابراتوار، یعنی هنگام تماس با متیل متاکریلات و همچنین 30 نفر از افراد عادی جامعه انجام شد. با روش کروماتوگرافی کاغذی، مقدار متانول نمونه ادرار افراد اندازه گیری شد. نتایج: در افراد گروه مواجهه با متیل متاکریلات، میانگین سطح متانول ادرار (3/١ میکرومول در لیتر) بیش از گروه غیر مواجهه (9/0 میکرومول در لیتر) بدست آمد و این اختلاف معنی دار(p = 0.032) بود. میانگین مقدار متانول ادرار هنگام آغاز کار با اکریل (3/1 میکرومول در لیتر) کمتر از پایان کار (5/١ میکرومول در لیتر) بود. رابطه ی معنی دار بین سطح متانول ادرار و سابقه کار این افراد بدست نیامد(p > 0.05). نتیجه گیری: بالاتربودن میزان متانول ادرار در تکنسین های لابراتوار دندانسازی نسبت به گروه شاهد و همچنین افزایش معنی دار میانگین سطح متانول ادرار قبل و بعدازکار با اکریل می تواند هشداری برای تکنسین ها یا دندانپزشکانی باشدکه با این ماده سروکار دارند. استفاده از روش هایی چون نصب تهویه درمکان مناسب و استفاده ازدستکش و ماسک وهمچنین نصب فیلترهای جاذب بخارمتیل متاکریلات می تواند درافزایش ایمنی محیط کار لابراتوارهای دندانسازی نقش بسزایی داشته باشد.